Łuszczycy i metodom jej leczenia poświęcona była ogólnopolska konferencja, która w weekend odbyła się na Wydziale Lekarskim i Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Specjaliści z Kliniki Dermatologii Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Kielcach wygłosili prelekcje na temat tego schorzenia. Klinika WSzZ jest ośrodkiem, gdzie leczona jest duża grupa chorych z łuszczycą, w tym realizowane są programy terapeutyczne z zastosowaniem leków biologicznych.
Łuszczyca, choć jej pierwsze opisy pojawiły się już w V wieku p.n.e, jest nadal chorobą zaskakująca i nieprzewidywalną – mówiła profesor Beata Kręcisz – kierownik Kliniki Dermatologii WSzZ, podkreślając, że jest to schorzenia przewlekle, niezakaźne i nawracające. Cierpi na nie około 2 procent populacji. U części osób, zwłaszcza do 40. roku życia, łuszczyca jest warunkowana genetycznie, natomiast u pacjentów starszych czynnik ten nie jest istotny. Jeśli jedno z rodziców choruje, ryzyko, że łuszczyca pojawi się u dziecka wynosi około 16 procent – wzrasta do 50 gdy chorują obydwoje. Łuszczyca może pojawić się pod wpływem czynników środowiskowych, takich jak: infekcja wywołana przez paciorkowce, albo pod wpływem leków, stresu, alkoholu.
– Nie ma dwóch osób, które mają taki sam przebieg łuszczycy – podkreślała profesor Beata Kręcisz, dodając, że u około 30 procent chorych, którzy cierpią na łuszczycę skóry, może pojawić się również łuszczycowe zapalenie stawów. Ponadto u pacjentów z łuszczycą, występuje większe ryzyko pojawienia się chorób: układu krążenia, zawału serca, schorzeń metabolicznych, nowotworów i problemów natury psychicznej. – Łuszczyca to bowiem choroba ciała i duszy – stwierdziła profesor Beta Kręcisz. Wśród metod jej leczenia, można wyróżnić: leczenie miejscowe zarezerwowane do przypadków łagodnych i systemowe dla łuszczycy średniociężkiej i ciężkiej (m.in.: fototerapia, fotochemio terapia, cyclosporyna, metotreksat), a w przypadkach nie odpowiadających na konwencjonalne leczenie średniociężkich i i ciężkich postaci oraz łuszczycy stawowej, stosowane są leki biologiczne. Leczenie łuszczycy za ich pomocą jest prowadzone w Klinice Dermatologii Szpitala Zespolonego w Kielcach od 2009 roku. Dr n. med. Elżbieta Kłujszo – zastępca kierownika Kliniki mówiła o tym, że leki biologiczne to białka pochodzące z żywych komórek. Można je podawać chorym jedynie drogą dożylną i podskórną, zależnie od preparatu z różną częstotliwością. Wybór terapii zależy od wielu czynników. Narodowy Fundusz Zdrowia refunduje obecnie dwa programy lekowe: leczenie ciężkiej i średniociężkiej postaci łuszczycy plackowatej i łuszczycowego zapalenia stawów o przebiegu agresywnym. Doktor Sylwia Cyran-Stemplewska z Kliniki Dermatologii Szpitala Zespolonego w Kielcach opowiedziała w trakcie konferencji o praktycznych aspektach leczenia biologicznego choroby. Dermatolog podkreślała to, że pacjent do rozpoczęcia terapii musi być odpowiednio przygotowany przez prowadzącego lekarza dermatologa. Prawidłowo realizowane, udokumentowane leczenie konwencjonalne jest jednym z warunków rozpoczęcia leczenia biologicznego. Sylwia Cyran-Stemplewska zaznaczyła, że w trakcie terapii i sześć miesięcy po jej zakończeniu, konieczne jest bezwzględne stosowanie antykoncepcji. Brak jest informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leków biologicznych w populacji kobiet ciężarnych i będących w okresie laktacji. Z powodów etycznych, nie prowadzi się takich badań. Nie ma tym samym gwarancji, że leczenie biologiczne jest bezpieczne dla rozwoju płodu i dziecka. Przed rozpoczęciem leczenia biologicznego wskazana jest modyfikacja stylu życia. To, że pacjenci zaczynają żyć zdrowiej, wpływa korzystnie na ich stan ogólny. – Łuszczyca lubi bowiem dobre, spokojne i zdrowe życie – podsumowała doktor Sylwia Cyran-Stemplewska.